Mama-life
| Mamavonn schreef op: 27-01-2012 07:44:41 |
werd mijn zusje geopereerd aan een tumor in haar ruggenmerg. Een lange dag met een lange nacht
erachter aan. Leek het s avonds zo goed te gaan op de ic ineens verslechterde alles. Aan de
beademing in kritieke toestand. De dokter zei ons niet naar huis te gaan omdat ze de ochtend wel
eens niet zou kunnen halen. Dilemma voor ons omdat een paar uur later onze oudste wakker zou worden
en die was jarig. uiteindelijk midden in de nacht toch maar naar huis gegaan omdat mijn zusje in slaap gehouden werd en er niets van zou merken of wij erbij waren of niet. Paar uur later vierden we het kinderfeestje van Lucas. Helemaal brak en op van de zorgen. Wisten wij veel wat ons nog allemaal te wachten stond. Nu een jaar later vieren we vandaag weer het kinderfeestje. Hopelijk is het dit jaar een stuk leuker! |
| Quote |
| Minou schreef op: 27-01-2012 20:23:00 |
Ach gos..zo jong..wat een hel...sorry voor het woord. Heb er eigenlijk geen woorden voor hoe erg ik het vind, niet voor te stellen. ben je eerst een gezonde ( voor het oog, wisten jullie van de tumor?) jonge meid en nu..  |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 27-01-2012 20:26:48 |
Nee we wisten er niets van. Anderhalf jaar geleden kreeg ze ineens stekende hoofdpijnen en last van
uitval van een arm en een been. Toen is ze op een dag tijdens haar werk (ze is verpleegkundige)
tijdens de vlakte gegaan. Daar door de scan gehaald en toen dachten ze aan een aneurysma. Maar omdat ze niet hele goede apparatuur hadden is ze naar het academische ziekenhuis gebracht. En zo is het balletje gaan rollen. |
| Quote |
| Minou schreef op: 27-01-2012 20:47:19 |
Jeetje... Was het maar een aneurysma, dat is nog goed operabel (wat ik heb gezien om me heen dan he). Lijkt idd op Sis haar verhaal..het tegen de vlakte gaan en alles. ben er wel stil van moet ik je zeggen... |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 27-01-2012 20:54:08 |
Het is een behoorlijk zwaar jaar geweest. De eerste 5 maanden zijn we elke dag op en neer naar het
ziekenhuis geweest. Dat is elke dag 100 km rijden. Daarnaast gewoon werken en de kinderen erbij. Had
het gevoel alsof ik niet meer in het echte leven stond, alles ging aan me voorbij. |
| Quote |
| Minou schreef op: 27-01-2012 21:21:29 |
En toch doe je het allemaal he, pas als je enigszins tot rust komt ( nou ja...het wordt nooit meer
zoals het was) dan pas stort je in. Je leeft echt op de automatische piloot dan he, gewoon
doorgaan. Hopelijk kom je nu iets tot rust..je begrijpt me wel denk ik. |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 27-01-2012 21:26:05 |
De zorgen zullen wel blijven. We zijn ook maar een kleine familie dus je moet toch vaak iets doen.
Je wordt geleefd in zo'n tijd. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 27-01-2012 21:28:41 |
Jeetje, wat hebben jullie allemaal veel meegemaakt. Gelukkig hebben jullie een fijne dag gehad, maar wat zal het dubbel geweest zijn. Ik hoop dat je nu wel je rust kunt vinden, pas goed op jezelf. Karin mv Naomi Amber Chris |
| Quote |
| Minou schreef op: 27-01-2012 21:36:40 |
Dat zeg je goed idd..je word geleefd. Wij hebben ook een kleine familie dus het komt me wel bekend voor ( in ons geval mijn zwager van 37 met een aneurysma, is geopereerd, en nu nog aderverkalking en vernauwingen in de aorta) Dus vaak oppassen op de kleine en ze bijstaan. Maar met liefde doen we dat  |
| Quote |
| Marjolein852 schreef op: 27-01-2012 23:11:51 |
|
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 28-01-2012 08:33:52 |
Jeetje Minou dat is ook wat zeg. hoe gaat het nu met hem? |
| Quote |
| Lisette77 schreef op: 28-01-2012 09:22:10 |
Ik blijf kriebels krijgen als ik je verhaal zo lees Vonn! Je bent zo een optimische vrouw,vol in het leven en doet zoveel voor je zus wat ik zo tussen de regels door lees! En wat je ook doet,werk of kids of er voor je zus zijn,je doet het allemaal vanuit je hart... Respect! Lisette |
| Quote |
| Tessa_mv2 schreef op: 28-01-2012 09:29:07 |
ben het helemaal met Lisette eens! Je bent een topper!! |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 28-01-2012 11:15:27 |
Ik heb dit helemaal gemist dit verhaal vorig jaar.. Wat een verdriet, zo jong nog! Prachtig hoe je er voor je zus bent! Wauw! |
| Quote |
| Minou schreef op: 28-01-2012 14:00:38 | ||
maandag gaan ze weer naar het zh voor een gesprek met de chirurg. Hij heeft een ct scan gehad en ook al is hij geopereerd ( aan de aortaboog, was erg zwaar) hij heeft nog steds een hele hoge bloeddruk. Nu gaan ze kijken of zijn borstbeel goed is dichtgegroeid en de ct bespreken en revalidatietraject opstarten. Hij heeft ook een vernauwing van zo'n ruime 20 cm in het buigedeelte en of dat opreabel is...? er zijn veel te veel vertakkingen namelijk en dat risico is groot. Dus veel oppassen op hun kleintje, met alle liefde. Lief dat je het vraagt! Kanjer!
| ||
| Quote |
| Spatje schreef op: 28-01-2012 14:05:05 |
Jeetje wat erg allemaal zeg, ik moet eerlijk bekennen dat ik ff niet meer weet of ik dit wist of
niet  maar als ik alles zo lees moet ik wel kwijt dat je een superzus bent!!!!!! minou jij ook sterkte! |
| Quote |
| Minou schreef op: 28-01-2012 14:09:55 |
ja klopt..dat aneurysma bij zijn aortaboog was prio 1, maar wat er nog is..ja....blijft een
risico. We moeten er ook niet te veel bij stilstaan want anders hebben we geen leven. Ik heb ook gezegd toen, stel alsvast een testament op voor de kleine..stel dat er wat met hun zou gebeuren voor ze 18 is, dat ze bij ons kan komen in ons gezin. Dank je spatje! |
| Quote |
| Met schreef op: 28-01-2012 14:19:39 |
tjonge vonn, wat een verhaal zo alles bij elkaar he, ik heb telkens stukjes van je gelezen, maar zo
alles bijelkaar is het wel wat duidelijker, en hoe kantje randje het telkens was. wat ik niet echt begrijp is haar vriend, wil die haar niet meer als in relatie? maar wel gewoon bijelkaar op visite? is dat niet heel hypocriet? ik vind het wel gek voelen hoe je het beschrijft over hem, maar het is misschien ook niet helemaal duidelijk. meid sterkte en je bent inderdaad een superzus en supervrouw die dit nog zolang volhoud!! petje af hoor. durf je nog een beetje voor jezelf te zorgen? |
| Quote |
| Mamavonn schreef op: 28-01-2012 19:54:28 |
Ik kan het ook wel begrijpen hoor. Ze waren ook pas anderhalf jaar samen toen ze geopereerd werd.
Ze is vanmiddag op de verjaardag geweest. Is met het busje gebracht en haar vriend kwam na het werk en heeft haar vanavond weer teruggebracht. |
| Quote |
| Met schreef op: 29-01-2012 15:19:52 |
ja dat snap ik ook wel, het is heeeeel heftig als partner, maar dat je dan wel gewoon bij elkaar op
de koffie gaat... kweet niet, het lijkt wat raar ofzo... het is van alles een beetje, maar waarom er dan maar niet helemaal mee kappen he, maar ik snap het ook wel dat je inderdaad dat ook zomaar niet doet, daarvoor was alles ook te kort en heftig en onzeker misschien ook wel nog. |
| Quote |
