Chantal31 schreef op: 15-11-2011 13:44:02 |
Hoi allemaal Ik zit met het volgende.... Mijn vriend zn Oma heeft al 7 jaar kanker, nu is 1 maand geleden ontdekt dat het overal zit.Ze krijgt hiervoor chemo therapie.Maar blijkbaar slaat dat niet aan,ze voelt zich alleen maar slechter en slechter.Ze is gisteren opgenomen int ziekenhuis met uitdroog verschijnselen en kapotte nieren.We zouden vandaag met onze dochter (bijna 4) op bezoek gaan.Helaas wil Omi geen bezoek meer hebben wat wij geheel begrijpen natuurlijk want ze wil niet dat wij haar zo zien. We zijn bang dat het niet zo lang meer gaat duren voordat ze overlijd. We hebben onze dochter wel verteld dat haar Omi ziek was maar dat is ook alles. Hoe zeg je zon kind nu dat Omi niet beter word en gaat overlijden??? Zo moeilijk tis haar lievelings omi. Heeft iemand tips? Alvast heel erg bedankt! |
Quote |
Blauwtje schreef op: 15-11-2011 13:46:46 |
moelijk he..Wij hebben het boekje voorgelezen van kikker en het vogeltje. Mijn kleine nichtje is
vorig jaar overleden, zij was erg ziek. Wij hebben onze dochter wel uitgelegd dat ze zo ziek was en
niet beter zou worden. Dat was voldoende. Pas toen ze overleden was hebben wij onze dochter
ingelicht. Heel veel sterkte! |
Quote |
Chantal31 schreef op: 15-11-2011 13:55:20 |
ja heel moeilijk, weet er zelf niet eens mee om te gaan.Heb nooit zoiets van dichtbij
meegemaakt.Bedankt voor de tip!! |
Quote |
Koelkast schreef op: 15-11-2011 15:35:45 |
Ik vind bijna 4 nog wel heel erg jong hoor om van de hoed en de rand te vertellen. ruubster weet bijv dat de buuf binnenkort doodgaat, hij is 9. wisenose hoe wijs ze ook is weet nog van niks ze is 4,5 jaar. Als ze zo jong zijn is dat besef er denk ik nog niet en hebben ze nog geeeeen idee hoe en wat, ik pak het dan met wisenose wanneer de tijd daar is en kijk wel hoe ze dan reageert en spring daar op in. Ik ga in geen geval een beladen afscheid maken of een ontmoeting die nog perse moet, maar gewoon zoals altijd. de buuf is hier een oma en altijd vrijblijvend hier gekomen en andersom ook. |
Quote |
Inge schreef op: 15-11-2011 16:11:02 |
Mijn schoonmoeder is in Juni dit jaar overleden, we kwamen er dagelijks en ook tijdens haar ziekbed
waren we dagelijks daar. (ze is thuis overleden, en pas echt ziek geworden NA de zh opname) Alleen
de laatste dagen toen oma zoveel pijn had en van de morfine begon te schreeuwen en rare dingen zei,
toen is Jana niet meer meegegaan, ze was toen 2.5. Eigenlijk hebben we niet direct gezegd dat oma dood was. Jana dacht dat oma in het zh was.. na een paar dagen met jana naar het huis van oma gegaan en toen zei ze: oma is in het zh he? toen zeiden wij dus dat oma dood was... maar ze wist natuurlijk, en nu denk ik ook nog steeds neit echt, wat het was/is. Waar is oma dan? was de vraag, oma is in de hemel, niet moeilijk gaan uitleggen dat snappen ze toch niet. dus heb ik haar voor een paar weken terug de poolster is dat meen ik, de helderste ster aan de hemel laten zien. die is er nog voor het donker is en is pas weg als het helemaal licht is. Die heb ik haar laten zien en gezegd: kijk daar is oma, ze is in de hemel en kijkt zo iedere nacht naar jou en zorgt dat je rustig kunt slapen. Nu is het goed, vraagt ze nooit meer naar oma en we zwaaien elke avond voor het slapen gaan naar oma. Sterkte ermee |
Quote |
Nimmie schreef op: 15-11-2011 16:15:22 |
Ik heb mijn dochter niet vertelt dat oma ziek was, kon ik niet! ik kreeg het niet uit mn strot om het mijn kind te vertellen. Ik heb haar mee genomen naar het begravenis, alleen toen de kist nog open was heb ik haar daar weggelaten, mijn schoonouders zijn mee geweest om mijn dochter en stiefdochter er vandaan te houden, toen de kist eenmaal gesloten werd door mij en mn zusje hebben we de kinderen erbij gelaten, ze hebben toen een bloemetje neer gelegt en ik heb gezegt dat we oma naar haar laatste rust plaats brachten dat ze nu heeel lang zou slapen. ook hebben we de kinderen er niet bij gelaten toen de kist in de grond gezakt werd dat werd een beetje te veel denk ik om dat ook eens te zien waar oma blijft. sindsdien gaan ze nog wel mee naar het graf, ik heb ze uitgelegt dat het oma haar herdenk steen is en daar geloven ze in, en dat oma hoooooooog boven in de hemel is, ( en dan wijs ik ze een ster aan ) daar is oma dan.. elke avond zwaait mijn dochter naar Oma ( ster ) zo noemt ze oma nu. en we hebben er allebei vrede mee |
Quote |
Chantal31 schreef op: 15-11-2011 23:34:19 |
Bedankt allemaal voor jullie reacties.! We zouden graag nog een keer met haar langs omi gaan maar omi wil niemand meer zien,ze wil niet dat wij haar zo gaan herrinneren. Dus langs gaan gaat niet lukken. Denk ook dat het beter is haar niet teveel info te geven aangezien ze daar dan heel veel mee bezig gaat zijn in haarzelf.We vertellen wel dat Omi ziek is en niet beter word.Hoop dat ze het een beetje gaat snappen. Het is ook zo moeilijk...weet nog dat toen ik vroeger klein was dat mijn opa overleed dat er alleen gezegd is van Nou opa is overleden en ja dat was het meer werd er niet over gezegd.Ben ook niet naar de begrafenis meegenomen. Mischien toch beter als we samen een boekje lezen wat daarover gaat. |
Quote |
Fruitsalade schreef op: 18-11-2011 15:52:29 |
Je hebt ook het boekje Lieve Oma Pluis, weet alleen niet hoe het boekje precies gaat, weet wet dat
oma pluis in dat boekje overlijdt |
Quote |
Fruitsalade schreef op: 18-11-2011 15:54:30 |
Sorry, ik heb het verkeerd gezegd, oma pluis is daar al overleden. Dus het is echt een boekje voor
wanneer er al iemand is overleden. |
Quote |
Ikee schreef op: 18-11-2011 15:57:18 |
Idd het boekje van nijntje en het boek van kikker en het vogeltje. Wij hebben onze kinderen wel
meegenomen naar de open kist. Ze hebben haar ook tijdens het ziekbed gezien (toen 3 en 5) Oma lachte
in de kist een beetje en dit zagen de kinderen ook. Voor ons was het goed zo. Kikker en het vogeltje is soms wel hard voor ons. Voor kinderen erg begrijpelijk. Het vogeltje is kapot en doet het dus niet meer. Als het kapot is gooi je het weg, of als het om een persoon of dier gaat begraaf je het. Oma was ook kapot zei de jongste bij het laatste afscheid en daarom begraaf je haar.... |
Quote |
Chantal31 schreef op: 18-11-2011 16:05:30 |
Dank je wel! Het boekje van Nijntje hebben we gekregen. En we hebben Ballade van de dood ook gekregen.Ga de laatste zelf eerst even doorlezen of het wat is voor haar. Vandaag mochten we even bij omi op bezoek.Shanaya had een tekening gemaakt die heeft ze gegeven en ze wou meteen weer naar buiten,Ze vond het eng zei ze dus oma heeft haar meegenomen. Vond het zelf ook erg moeilijk,dit is de eerste keer voor mij! zo erg om te zien dat iemand zo snel zo aftakelt. Hoe het nu verder gaat weten we niet. |
Quote |
Ingeborg schreef op: 20-11-2011 22:58:24 |
Mijn schoonmoeder is afgelopen juli overleden aan longkanker. Wij wisten al een jaar dat ze ernstig
ziek was en niet meer beter werd. Eerst verteld dat oma heel heel erg ziek was en niet meer beter
werd. Langzaamaan kon mijn schoonmoeder minder en dat iedere keer uitgelegd. Mijn kinderen (1, toen
3 en 5) hebben het van dichtbij meegemaakt. Wij waren er heel open in, Komt ook omdat we ook een
zoontje hebben die ook overleden is. Het gesprek de dood is hier orde van de dag. Vooral door mijn oudste is het een veel gesproken onderwerp. Op de dag voor haar dood hebben de kinderen nog afscheid van haar genomen. Ze wisten dat oma dood ging, maar ook dat oma veel pijn had en echt niet beter werd. Mijn oudste zei dat hij blij voor ons zoontje was dat oma nu gezellig bij hem kwam spelen. Dat vond ik een mooie gedachte. Ze zijn ook bij de crematie geweest. GIng prima. Als je het maar eenvoudig verteld. Kinderen zijn vaak heel simpel in hun beleving. Maak het niet te zwaar (voor zover het kan zijn natuurlijk want het is gewoon heel moeilijk) maar kinderen zijn soms heel nuchter daarin. Als je uitlegt dat ze kanker heeft, en niet meer beter word is voor kinderen vaak al genoeg. Sterkte!! En wij hebben ook lieve oma pluis voorgelezen en kikker en het vogeltje. En samen foto's zitten bekijken van oma en ons overleden zoontje. Praten, praten tekeningen laten maken door de kinderen. Daar over vragen wat ze tekenen dan zie ook ook heel snel hoe zij het beleven. Kan heel mooi zijn!! |
Quote |
Chantal31 schreef op: 22-11-2011 09:13:57 |
Bedankt allemaal voor jullie reacties! Helaas is Omi zaterdagnacht overleden. We hebben haar voorgelezen uit nijntjes pluis.En verteld dat Omi er nu niet meer is.Ze was erg verdrietig maar ging later gewoon weer verder met spelen. Vandaag krijgen ik mn vriend en dochter een rondleiding door de aula dan gaat die mevrouw alles aan haar uitleggen in kindertaal uiteraard en kan ze daarna nog afscheid nemen van omi.Heel speciaal dus zon persoonlijk prive afscheid. |
Quote |
Chantal31 schreef op: 22-11-2011 09:43:49 | ||
Dank je wel!! | ||
Quote |
Petrina schreef op: 22-11-2011 10:16:22 |
Gecondoleerd, heel veel sterkte bij alles wat er komen gaat! |
Quote |
Satekroket schreef op: 22-11-2011 10:26:04 |
Gecondoleerd.. Toen bij ons een tante overleed waarmee de kinderen veel kontakt hadden, hebben we gezegd, dat tante in de hemel is. Mijn dochter verloor kort hierna haar lieflingsknuffel bij de Lidl. Die knuffel hebben we nooit meer teruggevonden. Ze was toen 3. Ze huilde veel om haar knuffel en ook om tante. Toen kwam ze zelf op het idee, dat het fijn was dat tante nu met haar knuffel kon slapen. Maar dat het wel jammer is dat ze nu beide niet meer ziet. Ik zou veel over oma praten met haar. Leuke herinnerinen ophalen. Oma moet gewoon een plaatje houden in haar en in jullie leven. Bloemen brengen naar het graf. Een liedje zingen voor oma enzo. |
Quote |
Minnie Mouse schreef op: 22-11-2011 10:35:29 |
Gecondoleerd. Heel veel sterkte met jullie verlies |
Quote |
Chantal31 schreef op: 22-11-2011 11:41:26 | ||
Ze wil er niet echt over praten...maar ze komt wel af en toe bij ons om zelf over omi te beginnen.Ze heeft net een mooie tekening gemaakt en die gaan we vanmiddag bij omi in de kist leggen. | ||
Quote |
Nimmie schreef op: 22-11-2011 11:48:09 |
gecondoleerd met het verlies van jullie omi ()()() [][][] |
Quote |
Dani schreef op: 22-11-2011 12:07:54 |
wij hebben het pas aan de orde gehad met onze kat... oke tis net ff anders maar die ging dus ook
dood.... uitgelegt , rocky is ziek en oud , en word niet meer beter , dan stopt zijn hartje en dan is hij er neit meer... maar als je rocky mist , kijk dan savonds na buiten en dan zie je zijn sterretje... en dat was echt een troost voor de kinderen. en nu kijken ze regelmatig of ze 3 sterren aan de hemel zien. die van hun overgroot opa (mijn opa dus) en hun gewone opa (vader van papa) maar die 2 kennen ze niet... en dan van rocky... ik heb ze bewust niet gezegt rocky gaat slapen... want dan ben ik bang dat ze zelf niet meer durven te gaan slapen. heel veel sterkte en gecondoleerd. |
Quote |
Anoniem schreef op: 23-11-2011 21:54:46 |
Hier een site met boeken over overlijden. http://www.jufsanne.com/boeken/boekenoverdedood.htm |
Quote |
Krumelke schreef op: 20-12-2011 14:57:30 |
gecondoleerd. vorig jaar is de opa van mijn man overleden. mijn zoon was toen net 3 jaar. we hebben hem gewoon verteld hoe het zat. hij is meegeweest naar avondwake en begrafenis en vond het prachtig. op de kist van opa mocht een schepje zand geschept worden wat hij geweldig vond. pas weken later vroeg hij zich ineens af waarom dat gedaan werd. laat je dochter gewoon vragen stellen als zij er aan toe is. sommige kinderen hebben die vragen die je verwacht niet of ze hebben zelf al een antwoord ontdekt. het zoontje (5) van kennissen van ons belde kort na het zeer plotseling overlijden van zijn vader zijn beste vriendje met de mededeling, mijn papa is lekker dood goed he. mag ik komen spelen. kinderen zijn er soms zo anders mee bezig als volwassenen. |
Quote |
Chantal31 schreef op: 27-12-2011 09:57:59 | ||
Bedankt! Ja kinderen gaan er zo anders mee om dat merk ik nu wel aan mn dochter. Ze mocht voor het eerst naar school en in de klas begon ze dus ineens te huilen omdat omi dood was.Terwijl ze thuis met andere dingen bezig is. Ze is er toch wel mee bezig blijkbaar. Wel moeilijk hoe je daar mee om moet gaan hoor...als ze erover begint praten we natuurlijk met haar. Ga er niet zelf over beginnen. We hebben van de begrafenisondernemer een boekje gekregen wat gaat over het overlijden van iemand.Daarin kon ze eerst wat over haar zelf schrijfen/tekenen en dan gaat het over de overleden persoon.We hebben het samen ingevuld en ze kon er tekeningen in maken en fotos in plakken van alles wat met omi en omis afscheid te maken had.Zo heeft ze altijd een aandenken.En het is weer een stukje verwerking. | ||
Quote |
Mamavankristel&anouk &daan schreef op: 27-12-2011 10:25:16 |
Ik was ook nog heel jong toen mijn eigen moeder overleed. Toen ze overleed was ik bij een
vriendinnetje aan het spelen. Mijn oom kwam me halen. Toen ik thuis kwam, was mijn moeder al
opgehaald door de bergavenisonderneming. Ik huilde en was ontzettend boos, maar na een half uur
vroeg ik of ik weer terug mocht naar mijn vriendinnetje. Voor kinderen is het denk ik heel anders,
het hoort erbij en het is gewoon zo. Kinderen denken er niet teveel over na, dat komt later. Ook heb ik mijn moeder in de kist zien liggen, ik vond dat helemaal niet eng. Wel was mijn vader heel bang dat ik zou proberen om in de kist te klimmen, want ik ging ook altijd bij mijn moeder liggen als ze in bed lag, dus tja waarom nu niet dan. Dus had mijn vader in overleg een soort van tule over de kist heen laten spannen, zodat ik er niet bij kon, was maar goed ook. Want ik was al met een stoel aan het schuiven en op de kist aan het kloppen dat ze een beetje op moest schuiven. |
Quote |
Mamavankristel&anouk &daan schreef op: 27-12-2011 10:26:09 |
te snel. Ik wil wil je heel veel sterkte wensen met dit verlies! |
Quote |