Mama-life
| Even Ano schreef op: 06-09-2016 11:49:27 |
....dat zich heel de zomer al druk maakte over school. Die bang was dat hij alles vergeten was. En
die gisteren (op de eerste schooldag) heel de dag heeft gebruld van ellende op school omdat alle
kennis zo ver weggezakt was. En zich vervolgens bij zijn moeder in haar armen stortte vol verdriet.
Hij zit nu in groep 6 Vervolgens ga ik (zonder hem) even luisteren bij de juf en krijg ik tot mijn verbijstering te horen dat ze al binnen een uur had gezien dat hij en Asperger heeft en een angststoornis en waarom we daar in godsnaam nog niks aan gedaan hadden..... (en nee ze had het dossier van hem nog niet gelezen omdat ze hem blanco wilde zien, we hebben al een heel traject gehad met hem en hij heeft VORIG JAAR nog een ontwikkelingsonderzoek gehad waarin hij EINDELIJK etiketloos was) Maar ben ik nu echt de enige ouder die een kind van 10 dood-ongelukkig naar school breng? |
| Quote |
| Mie schreef op: 06-09-2016 11:59:57 |
Ik snap niet veel van je verhaal, maar wil je wel veel sterkte wensen met de situatie want je klinkt
behoorlijk wanhopig. Niet leuk ( understatement) als je kind niet gelukkig is en niet lekker in zijn vel zit. |
| Quote |
| Ik schreef op: 06-09-2016 12:04:25 |
Knap hè al die leerkrachten die tegenwoordig ook nog eens op de stoel van een psychiater
zitten en diagnoses kunnen stellen.. alles in 1 opleiding op de PABO tegenwoordig  Je weet dat er niks aan de hand is met je zoon, dus trek er niks van aan en spreek de juf er gewoon nog een keertje apart op aan dat je er niet van gediend bent hoe ze over je zoon praat Niet iedereen die anders reageert dan de gemiddelde persoon heeft meteen een stempeltje sterkte met hem ! |
| Quote |
| Xxx schreef op: 06-09-2016 12:31:57 |
Ik denk niet dat je het enige kind hebt met deze angst, al herken ik het niet. Wat ik wel storend vind is dat de juf een kind in de klas heeft met een dossier  En dat ze dat
niet door heeft genomen.Wat had ze willen bereiken!? Zo belangrijk dat ze WEL weet wie jou kind is. Ik zou hier ook een gesprek over aangaan omdat je kind zo niet op de juiste manier gezien wordt. Ze heeft nu een oordeel over je kind terwijl dat ongegrond is. |
| Quote |
| Ma Dalton schreef op: 06-09-2016 13:02:43 |
Ik zou haar vragen het dossier wel te lezen. aan de andere kant. als er geen aanleiding toe was, had je natuurlijk vorig jaar ook geen onderzoeken laten doen. en etiket (of loos) een kind wat zich zo druk maakt, is natuurlijk harstikke sneu. Er zullen vast meer kinderen zijn die daar in enige mate last van hebben, maar de grootste groep toch niet in die mate. En het zal voor je kind, voor juf en voor de klas wel bijzonder heftig zijn geweest als hij zo sterk heeft gereageerd. Met of zonder etiket, ik zou wel na gaan denken over hoe je hem ondersteund hierin. Want dit is vooral voor jouw kind een heel vervelend verhaal. |
| Quote |
| Ano schreef op: 06-09-2016 13:57:12 |
De juf wil een kind blanco in de klas zien voor ze zich inleest. Bij ons niet helemaal waar want ze
heeft vorig jaar al bij een gesprek gezeten over ons kind. Dus ze weet heel goed wat er gaande
is. Ik vind het op zich prima dat ze zich blanco bij een kind wil starten maar ik vind het niet oke dat ze dan 'haar diagnose' aan ons verteld en er ons 'probleem' van maakt. Wij weten als jaren dat ons kind niet standaard is, wij zijn al jaren met hem bezig, en wij zijn al menig traject doorgegaan. Maar hij heeft het elk jaar gewoon lastig met de nieuwe docenten, de (31 kinderen) drukte en de stress of hij de stof nog kent. Dan kan k hem wel aan de kalmeringsmiddelen zetten (waar de juf op doelde) maar ik kan hem ook ondersteunen om in zichzelf te gaan geloven en hem de kans geven even de tijd te wennen aan de situatie. Hij is overigs niet storend voor de klas (dat heb ik nog wel even gevraagd, maar hij huilt stilletjes op zijn plaats) Ik vind het gewoon zo zielig. Van de ene docent horen we dat we hem speciaal maken omdat we al zoveel mee hebben rondgerend (omdat we van kastje naar muur gestuurd werden en wat inzicht verschillen hadden) en we hem gewoon moeten laten doen. En dan vervolgens hebben we dat gedaan en dan krijgen we het verwijt; Tjaaaaaaa maar dit is niet normaal dus wat ga je ermee doen en waarom ben je daar niet achteraan gegaan. Het is nu met name een gefrustreerde moeder die je hoort  |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 06-09-2016 14:41:45 |
Inmiddels heb ik het gevoel dat de basisschoolleerkrachten veel te veel op hun tenen moeten lopen;
meer kinderen 'met etiket' in de klas, grotere klassen.. en dat lijkt afgereageerd te worden op
ouder/kind. Onze zoon heeft een zeer sterke afweer ontwikkelt tegen school. Hij krijgt nu Psychomotorische therapie in de hoop dat hij beter in z'n vel zit en alle stress over school beter kan verwerken. |
| Quote |
| Jen9 schreef op: 06-09-2016 21:16:40 |
Dat MAG die juf niet eens zeggen..... Bij mijn oudste zakt ook altijd alles weg.. Juffen en jb-er
hebben vaak gezegd dat er waarschijnlijk wel een stoornis zit...Maar we vonden t allemaal nooit
nodig hem te laten testen..Hij is erg origineel... muzikaal..zeer zelfs en gelukkig.... Fijn dat er
juffen zijn die daar ook oog voor hebben.. Super dat je hem zo goed begeleidt. |
| Quote |
| Mv5 schreef op: 06-09-2016 22:01:44 |
Zo, in een uur tijd een diagnose stellen, knappe juf zeg. Bij alle kinderen zakt wel wat weg in de vakantie, dat is heel normaal. Als jouw kind zich daar heel druk om maakt, kun je in de vakantie veel lezen en af en toe wat sommen oefenen. Dat kan ook tussen de dagelijkse bezigheden door. Bijvoorbeeld we gaan nu boodschappen doen en daarna naar oma. Het is zoveel kilometer naar de winkel en dan nog zoveel naar oma. Hoeveel rijden we in totaal. Of we doen er zo en zo lang over, hoe laat zijn we ongeveer bij oma. Verder is het vooral belangrijk dat je hem steunt en zijn gevoel erkent. Dat zou de juf ook moeten doen, in het kader van pedagogisch verantwoord. Echter, je mag een kind in mijn ogen ook vertellen dat de hele dag huilen niet nodig is. Hij mag verdriet hebben, maar op een gegeven moment moet hij ook weer verder met zijn werk, zodat hij kan ontdekken dat hij ook een heleboel dingen wel nog weet. En als hij iets niet meer weet, dan kan hij dat altijd vragen en dan legt de juf het nog eens uit. |
| Quote |
| Mama schreef op: 16-09-2016 10:11:51 |
o wat erg...... dat mag de juf helemaal niet zeggen. en blanco de kinderen mag ook niet. als je een hgpb (of ik weet niet hoe de dossiers bij jullie heten) moeten ze die erop na slaan......echt hamer erop. kan het niet vaak genoeg zeggen. want in een dossier staan ook afspraken die gemaakt zijn met jullie als het goed is. dat de juf hem blanco wil zien kan niet zeker niet als ze zulke harde woorden zegt. hier een hb kind waarvoor we zulke gevechten leveren. school doet niets, ziet niets, wil blanco, kind stort in, kind loopt weg goh wat vreemd als de juf van jaar ervoor niet blanco alles beter wilde weten was ons kind niet ingestort en weggelopen van school.... ZUCHT.... wil je heel veel sterkte wensen en hopen dat je de kracht vind om te blijven vechten voor je kind. heb je naast een ontwikkelingsonderzoek ook een iq test laten doen? daar kun je ook veel uit halen (en mee werken als school daar open voor staat). |
| Quote |
| Ano schreef op: 16-09-2016 10:30:48 |
Ja hij heeft een IQ test gehad, was deel van het ontwikkelingsonderzoek. Kind houd zich nu heel goed op school maar stort thuis steeds in. Maar goed, ik hoop dat hij zijn draai snel vind en wij hebben binnenkort een gesprek met de juf |
| Quote |
| Mama schreef op: 16-09-2016 10:56:09 |
kwam er niet iets kenmerkends uit de iq test? hier was dat voor ons de reden om door te kunnen
vechten met de juiste personen (zitten midden in het gevecht). thuis stort hij in en sinds vorig jaar af en toe op school. thuis was dat bijna dagelijks. |
| Quote |
| Myself schreef op: 16-09-2016 15:46:51 | ||
Dacht al dat jij het was  | ||
| Quote |
| Ano schreef op: 19-09-2016 19:56:27 |
Na 2 weken op school gewenst gedrag getoond te hebben kwam er vandaag weer een diep verrdrietig kind
naar buiten met de mededeling of ik naar je juf kon komen. Juf heeft aangegeven dat als het haar kind was ze naar de okter zou gaan om pillen omdat hij het niet trok. Hij was zo vreselijk Asperger en hij kon gewoon geen grapjes plaatsen enz. Ook vertelde ze HEM dat hij nu eenmaal dyslextisch was en dus nooit zou kunnen lezen en hij dit los moest laten. Dat sloegbij zowel moeder als kind in als een bom.Het is dat ik het zelf gehoord heb anders had ik deze tact niet geloofd Wij hebben dit even laten bezinken en hem gevraagd gedurende de middag punten op te schrijven die hij tijdens de vergadering vanavond wilde aankaarten met ons. Inmiddels met zijn 3de rond de tafle gezeten en ik ben me kapot geschrokken. De juf vraagt elke dag hoe het thuis was geweest en dat hij alles mag vertellen want zijn geheimen zijn veilig (met andere woorden worden wij gescreent) Hij voelt zich niet veilig bij haar want ze zegt niet wat ze doet En de ergste: als hij met werk naar haar komt wat hij niet begrijpt dan geeft ze het antwoord en kan hij door met de volgende vraag. Maar hij wil geen antwoord maar uitleg. Hij krijgt D- behandeling maar hij zegt dat hij het heel vervelend vind dat hij nu voor de zoveelste keer de baisis opnieuw aangeleerd krijgt op een andere manier. Het wordt alleen maar verwarrender voor hem en hij ziet door de bomen het bos niet meer. Hij zit in een klas met 30 kinderen waarvan er 10 een rugzak hebben en dan vooral emtioneel sociaal heel ongeremd zijn en elkaar de klas uit knokken (letterlijk) met de nodige heftige scheldwoorden. Mijn gevoel is echt heel dubbel. Ze is een hele capabele juf en ik had veeel vertrouwen in haar maar nu twijfel ik echt of ze de plank niet totaal mis geslagen heeft. Ook twijfel ik nu aan het beeld dat school van ons heeft (kleine school dus er is veel onderling contact tussen de docenten) We gaan zo en zo een gesprek aan met de juf in combi met de directeur, maar ik voel me gewoon niet happy en me heel erg aangesproken. Nogmaals we weten dat het kind 'speciaal is en heel erg HS) maar uit onderzoeken komt niet naar voren dat hij een etiket heeft en hij heeft het alle jaren (met heel veel inzet van de docenten) gered. Vorig jaar zelfs met prachtige cijfers (ex spelling) Maar nu mijn kind zo overvraagt wordt moet ik dan niet aansturen op SO? Het is volkomen duidelijk dat hij dit niet trekt.... en hij deze juf ook niet trekt op dit moment. Uiteraard hebben wij hem verteld dat hij niet iedereen even leuk kan vinden en hij daarmee moet dealen, en dat lijkt hij ook wel te begrijpen. Maar zonder veilige haven komt hij helemaal niet te leren. Eigenlijk wil ik gewoon mijn verhaal kwijt en weten hoe andere ouders hiermee gedealt hebben. En Sis wil je in bovenstaande to mijn naam even verwijderen, 2x? Just in case? |
| Quote |
| Sammy schreef op: 19-09-2016 20:25:24 |
Mijn mond valt open en mijn hart huilt... Wat een PIEP juf die naar mijn idee totaal buiten haar
boekje gaat! Zou dit in het gesprek ook goed duidelijk maken. Is ze soms zelf lichtelijk overspannen aan het raken? Ze is juf dus er mag van haar verwacht worden dat als kinderen (ook als ze speciaal zijn) uitleg geeft waar dat nodig is. En dyslectie en nooit kunnen lezen, dat ligt mijlen ver uit elkaar. Ja een kind met dyslectie heeft extra aandacht nodig. Maar dat stukje begeleiding mag je toch van een juf verwachten? Wat een worsteling moet het voor je zoon zijn om iedere dag naar school te moeten gaan. Om bij deze juf in de klas te moeten zitten. Als ik er al verdrietig van wordt, hoe moet het dan wel niet voor je zoon zijn. Ik wens je heel veel sterkte met deze situatie. |
| Quote |
| Myself schreef op: 19-09-2016 20:30:20 | ||
Dan ook even in mijn quote daar staat hij nu ook boven | ||
| Quote |
| Myself schreef op: 19-09-2016 20:31:14 |
Zo, dat eerst ff los gedaan zodat het opvalt. Maar jemig meid, wat een geknok zal dat voor jullie zijn. Ik weet gewoon niet wat ik tegen je moet zeggen. Veel succes morgen, laat je niet uit het veld slaan |
| Quote |
| Krumelke schreef op: 20-09-2016 09:49:52 |
heftig.....(meer zinvols kan ik je momenteel niet geven door eigen strijd met school over verkeerd
in schatten van kind en wij dus ook geen idee hebben waar we mee bezig zijn). |
| Quote |
| Ano schreef op: 20-09-2016 12:28:19 |
Man heeft het opgepakt en is al heel de morgen proberen contact te leggen met de directeur maar die
is vooralsnog niet bereikbaar. Ik houd me er even buiten want ik ben te emotioneel betrokken, mijn man is een koele kikker, in dit geval beter want ons inziens moeten we dit delicaat aanpakken anders is ons kind nog meer de dupe. |
| Quote |
| Bettie schreef op: 20-09-2016 12:30:50 |
ik heb even op het belletje boven aan dit topic gedrukt voor je.... |
| Quote |
| Ano schreef op: 21-09-2016 10:24:41 |
Eerste gesprek gehad. Volgens de juf laat hij bij haar geen traan en is het alleen naar binnen gaan of als hij mij ziet. Zij denkt dat hij de confrontatie met ons eng vind en denkt dat er bij ons een probleem zit. Wij moeten het ook loslaten en zij zal hem sterker maken dit jaar..... Mijn kind zegt thuis: ik tel de minuten op de klok dat ik naar huis mag. Ik voel me niet veilig op deze docent en kan concrete voorbeelden geven. Vrijdag hebben we een gesprek met de leiding, maa ik moet zeggen dati k er weinig behoefte en zin in heb. ALs wij het toch verkeerd doen, wordt dit een spelletje tussen ons en is mijn kind altijd de gebeten hond.... |
| Quote |
| Myself schreef op: 21-09-2016 12:57:46 |
Dus jullie worden nu eigenlijk voor je gevoel 'beschuldigd' van iets wat er helemaal niet aan de
hand is? Het probleem wordt geprojecteerd op jullie? Wat vreselijk frustrerend moet dat zijn!
|
| Quote |
| Ano schreef op: 21-09-2016 13:31:03 |
Voor mijn gevoel wordt ik nu als 'probleem; beschouwd terwijl ik er niks mee te maken heb. Kind gaat
brullend naar school, doet netjes zijn ding en komt brullend weer de klas uit. En volgens 'men' is
dit dus omdat ik iets wel/niet doe... En dan hoorde ik net als overmaat van ramp (voor mijn zelfbeeld) dat 'men' iets dergelijks ook al op de scouting geroepen had 3 jaar terug. Als mama weg is is het over, komt mama terug dan begint hij weer......' bij mij doet het het wel gewoon' Dus zelfreflecterend wil ik dan wel weten wat ik wel of niet goed doe? Huilt het kind bij mij omdat hij zich bij ons wel veilig voelt en zich groot houd bij anderen. Of huilt hij bij anderen niet omdat ik hem te veel belemmer en een gevoel oproep bij hem?..... |
| Quote |
| Anon schreef op: 21-09-2016 14:01:20 |
er zal vast een kern van waarheid in zitten dat jouw emoties invloed hebben op jouw zoon. Dat heet
wisselwerking. Tegelijk vind ik dat je als moeder vaak heel goed aanvoelt als je kind meer nodig
heeft. Daar mag een school nooit aan voorbij gaan en dat lijkt deze juf wel te doen. |
| Quote |
| Myself schreef op: 21-09-2016 14:32:06 |
Lijkt me verrekte lastig om mee om te gaan. |
| Quote |
| Sammy schreef op: 21-09-2016 15:18:15 |
Er is iets niet in de haak en dat ligt niet aan jou of aan je zoon! Ik krijg het gevoel dat de juf
geheel niet eerlijk is naar jullie toe. Mijn zoon heeft in groep 3 een heel lastig jaar gehad. Geen fijne leerkrachten voor de klas en een groot deel van de kinderen in zijn klas hadden een 'probleem'! Mijn zoon ging in die periode met buikpijn naar school en kwam huilend weer uit school. Heb daar de leerkracht over aangesproken en die beweerde dat er niks aan de hand was en hij in de les zo goed mee deed en nooit huilde in de klas. Ik vond dat vreemd, want ik kon me niet voorstellen dat de stemming op het moment dat hij over de drempel van de school liep omgedraaid werd. Maar goed heb het voor dat moment even gelaten. Nog geen anderhalve week erna kwam er een moeder naar me toe, ze hielp vrij veel in de klas en ze vroeg mij wat er met G. aan de hand was. Ze herkende hem bijna niet meer, vaak huilen in de klas... Dus wat zijn leerkracht mij vertelde, was dus duidelijk niet wat er werkelijk gebeurde in de klas! En waarom, we hadden samen naar een oplossing kunnen kijken, ik ben er nooit achter gekomen! Omdat er meer aan de hand was op school, hebben wij uiteindelijk besloten om onze zoon naar een andere school te laten gaan. Ik kan alleen maar zeggen, laat je geen dingen in jullie schoenen schuiven en blijf er (toch) vooral bovenop zitten. Je kent je eigen zoon zelf het beste. En natuurlijk kan het best dat hij in de lessen gewoon normaal mee doet en als de school uit is zijn ontlading heeft van de hele dag op zijn tenen lopen. Maar dan nog zit het niet goed in de klas bij deze juf. School hoort een veilige haven te zijn en je zoon voelt zich in deze klas met deze juf duidelijk niet op z'n plek. Wat ik uit je verhalen hoor vind ik deze juf echt tenenkrommend en betweterig. Ze zal je zoon wel even onder de duim krijgen om dan vervolgens te kunnen zeggen: zien jullie zou wel! Hoop dat jullie er uit gaan komen, maar nogmaals laat je geen dingen in jullie schoenen schuiven. |
| Quote |
| Myself schreef op: 24-09-2016 11:16:28 |
Hoe is het ? Wat zegt jullie gevoel nu, inmiddels een paar dagen verder? |
| Quote |
| Ano schreef op: 24-09-2016 17:45:09 |
Onze zoon (ja die met een angststoornis) is zelf de confrontatie met de juf aangegaan en donderdag
om een gesprek gevraagd. dit is er gekomen, samen met de directeur. Hij heeft alles verteld wat hem
niet beviel en kon dat blijkbaar heel duidelijk uitleggen. Ook vertelde hij waarom hij huilde en
ongelukkig was en ook dat heeft hij heel volwassen opgepakt en de bal bij school gelegd Was zo blij dat mijn efforts van de dag erop (woensdag was zijn dip dag, toen heeft hij alleen maar gehuild thuis en op school en kreeg ik hem er niet meer uit. Toen hebben we geanalyseerd en verteld dat hij nu zelf dingen moest aanpakken bij de juf omdat hij in de bovenbouw zat. En dat wij hem in alles steunen en hem begrijpen maar niet meer steeds naar de juf kunnen rennen. En dat heeft hij dus duidelijk begrepen. Ik ben zo ongelooflijk trots op hem! Wij zouden de dag erop met de directeur gaan praten maar ik werd na het gesprek met de juf ook naar school geroepen voor een na bespreking. We hebben een constructief gesprek gehad en wachten even verder af. |
| Quote |
