voor het eerst een dag alleen thuis

Spannend: mijn dochter van 10 is zondag een dag alleen. Wij vertrekken 's ochtends naar een familiedag waar ik mensen zie die ik al jaren niet meer gezien heb. Maar mijn dochter heeft dan haar eerste oefenwedstrijdje op de manege. Daar wil ze zo ontzettend graag naar toe. Al die oude tantes die ze niet kent zijn natuurlijk veel minder leuk. En dat snap ik heel goed. Dus we zijn tot de oplossing gekomen dat ze alleen naar de manege gaat, net zoals elke woensdagmiddag. Ze mag daar de hele dag blijven maar ook eerder naar huis komen. En helemaal feest voor haar: ze mag frietjes halen want wij hebben al gegeten als we thuiskomen. Ze neemt een telefoon mee naar de manege en een tas met eten en drinken. En ze heeft al vaker de huissleutel meegehad. Kortom, moet lukken dus. Maar het blijft spannend omdat wij aan de andere kant van het land zitten. Ik zorg wel dat de buren weten dat we er niet zijn. Het is jammer dat ik het proefje mis maar we vinden dit allebei de beste oplossing. Loslaten.....

Hadden jullie het ook zo opgelost?

Mijn dochter kennende blijft ze een groot deel van de dag op de manege, met haar vriendinnen. Dan is de tijd dat ze alleen thuis is beperkt. En juist even alleen thuis zijn vind ze heerlijk. Als het aan haar lag ging ze nooit meer naar de BSO
Ik moet er wel bij zeggen dat ze erg zelfstandig en voorlijk is. Ze kan makkelijk voor 11 of 12 doorgaan.

Waar ik benieuwd naar ben: hadden jullie haar verplicht om mee te gaan naar de familiedag of waren jullie zelf thuisgebleven? Of hadden jullie iets geregeld?

Ja, we maken afspraken met de buren en mijn overbuurvrouw. En als we het signaal krijgen dat ze al vroeger thuis is vertrekken wij uiteraard ook op tijd naar huis. Zo groot is nederland gelukkig niet (5 kwartier rijden). Ik zie het niet als afschuiven op de manege. Er lopen daar altijd hordes kinderen rond waarvan de ouders er niet zijn. Dit zijn de wat grotere kinderen die ook mogen helpen in de stallen. Ik verwacht niet van de manege dat ze extra voor mijn kind zorgen omdat wij er niet bij zijn. Ik vraag wel of ze haar willen helpen bij de voorbereiding van het proefje omdat het haar eerste keer is (en ik weet ook niet hoe dat werkt). Maar dat had ik ook gedaan als ik erbij was geweest.  

Maar jullie hebben gelijk: het voelt wat ongemakkelijk. Hoe weet je bij dit soort dingen of de tijd er rijp voor is? Tegelijkertijd probeer je te voldoen aan ieders behoefte.

Ja, er zou in theorie wat met ons of met haar kunnen gebeuren, dat klopt. Ik klop het snel weer af
De kans dat er met haar wat gebeurt tijdens het paardrijden is vrij klein omdat ze voor de wedstrijd maar een paar minuten op een pony zit. De weg naar huis is verkeersveilig. Ze kan uiteraard struikelen en haar been breken. Tja, dat is zo.
We hebben geen familie in de buurt wonen en van haar manegevriendinnen ken ik de ouders niet. Ze kan in de middag terecht bij onze overburen, dat is afgestemd. Onze naaste buren sein ik ook nog in. En ik kan onze oppas vragen om standby te staan, bedenk ik me nu. Die woont maar een paar km verderop.

Om een beeld te geven van onze dochter: ze gaat zelfstandig naar vriendinnen binnen een straal van 5 km. Ze doet boodschappen. Heeft gisteren gekookt. Is al een hele week van huis geweest met haar koor toen ze 8 was. Heeft al een tijdje de beschikking over de huissleutel. Is wel vaker 2-3 uur alleen of met een vriendin thuis, dus ze kent de riedel over deuren opendoen en telefoon opnemen. Ze kent onze telefoonnummers uit haar hoofd. Enige risico dat ik zie is dat ze voor de TV gaat hangen en koekjes eet . Stel dat ze de sleutel kwijtraakt, dan kan ze bij de (over)buren terecht.