stel jou kind is verwisseld. wat doen?

Nee,ik zou het niet meer over mijn hart kunnen verkrijgen om mijn kind dan om te ruilen.Wel zou ik mijn biologische kind willen ontmoeten,en indien hij of zij daar behoefte aan heeft ook kontakt houden.

oef die is lastig.... Als ik nu een draak van een niet biologisch kind had en/of hij een andere huidskleur had (niet omdat ik een resist ben maar meer om het kind zelf te beschermen) dan zou ik het misschien overwegen maar afkomst is in mijn ogen niet belangirjk. Je vormt een kind toch zelf. Zou wel zeker willen weten dat mijn bioloigsche kind ook goed terecht is gekomen en wellicht later wel contact willen

Puf moeilijk iets.

Ik zou contact willen en de waarheid gewoon open en eerlijk houden.
Maar de kids blijven waar ze op dat moment zijn.
Omdat je een kind niet zomaar bij ouders weg kan halen.
En denk dat je dat als ouder ook niet aankan.
Om ineens na 2 jaar je kind om te ruilen

Je bio kind of geen bio kind.
Je kind is je kind waar je van houd.

Ruilen niet denk ik (tenzij het echt een vreselijk rotkind is), aangezien je in die twee jaar toch een band hebt opgebouwd met dat kind. Ik zou - als de niet-biologische ouders van mijn biologische kind daar ook voor open staan- wel contact willen met mijn biologische kind.
Lijkt me echt vreselijk. Zou het denk ik het liefst helemaal niet weten als een van mijn kinderen verwisseld is.

Ik zou proberen heel goed contact te krijgen met de andere ouders.
Maar weet niet of ik de kinderen om zou ruilen.
Tuurlijk wil je je biologische kind!
Maar je wilt het kind wat je opvoed ook niet kwijt...
Het liefst beide, maar goed, je hebt ook nog een ander stel ouders hihi.

Zou ze allebei willen houden. Kind dat je altijd als je eigen hebt beschouwd, maar uiteraard ook mijn bloedeigen kind. Zou het nooit kunnen verdragen dat er ergens een biologisch kind van mij rondloopt dat niet bij mij woont. Gelukkig maar dat de kans niet groot is dat zoiets je ooit gebeurt!

Maar wat zou je dan doen met de andere ouders Chloe?
Want dat gevoel heb ik ook, maar dan hebben de andere ouders EN het kind niet wat zij hebben opgevoed, en hun biologisch kind niet...
Denk niet dat die akkoord gaan hihi

dat willen de andere ouders natuurlijk ook Chloe

---

Op zoek naar een persoonlijke creatie? Een email sturen mag altijd!
NoTes-Fotocreaties / notesfotocreaties@gmail.com

Het kind wat je al hebt beschouw je als jou eigen kind. En als ik nu bericht zou krijgen dat mijn jongste van twee niet mijn biologisch kind zou zijn zou ik heb niet kunnen ruilen. Ik zou wel contact zoeken met zijn biologische ouders zodat de kinderen weten waar hun roots liggen. Maar ruilen? Nee. Ook niet voor mijn biologische kind, die zou dan afscheid moeten nemen van de ouders die hij zijn hele leventje kent. Dat zou ik mijn kind niet aan kunnen doen.

Ik denk dat ik dat niet eerder zal weten dan als  ik in die schoenen zal staan. En gelukkig gebeurt dit maar zelden! 

---

Soms moet je vergeten wat je voelt en onthouden wat je waard bent!

Geen idee wat ik zou doen, lijkt me een heel lastige, het kind wat je op dat moment hebt is emotioneel heel erg verbonden met je, meer als je biologische kind op dat moment.

Ben blij dat ik niet voor die keuze sta.

Ikzelf ben toen ik baby was bij een andere moeder gebracht, vroeger ging het zo dat je als baby naar de babykamer ging 's nachts en dan werden 's ochtends al die baby's door verpleegsters bi de moeders gebracht, naambandjes hadden ze toe nog niet en zo kon het dus gebeuren dat ik.....als meisje met heel veel donker haar en zag vreselijk geel wat bij baby's een bruin tintje geeft in de armen van een spaanse moeder werd gelegd, terwijl mijn moeder het spaanse jongetje kreeg, mijn moeder zei gelijk oh...maar deze is niet van mij....haha...oeps...foutje.....maar zo makkelijk kon dat dus gebeuren.
Dat is nu vrijwel uitgesloten.

Volgens mij hoef je daar niet over na te denken want is het in zp'n geval zo dat de kinderen sowieso omgeruild moeten worden.

Aan de ene kant denk ik, ja direct ruilen, wil mijn eigen kind, maar als ik nu naar mijn kids kijk, en er bij denk dat ik er 1 zou moeten ruilen, nee echt niet.
Maar goed weet dan ook zeker dat ze van mij zijn.

Maar dat voel je als moeder denk ik toch ook wel?

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.

Met het biologische kind heb je dan toch niks?

Ik zou het niet weten wat ik zou doen...het zou me sterk lijken omdat ik 2 kopietjes van mezelf heb
Maar aan de andere kant...inruilen vooreen lief rustig exemplaar klinkt voor dit moment zeer verleidelijk

Whahaha das waar, ik wil de hersens wel ruilen anders, en 2 gewone kinderen haha.

Nee je hebt niks met het bio kind, maar toch wel die band? Dat bedoel ik met, als moeder voel je denk ik toch wel dat het kind niet van jou is? Of niet? Ik weet het niet hoor, maar als ik kijk hoe ik mijn kinderen voel, dan denk ik dat het toch wel anders zou voelen bij een niet bio kind, ook al zou je het niet weten? Dat gevoel van er klopt iets niet ofzo..

---

Ik heb je neus gevonden, hij zat weer eens in mijn zaken.

Pfoe....... Lastig.
Ik ben er weleens bang voor geweest hoor.
Ik lag in het ziekenhuis en had een PND. 
Mijn zoon ging rond 22.00 met de verpleging mee en werd rond 7.00 weer bij mij gebracht.
Dit was op dat moment het beste, maar stiekem was ik wel bang dat niet het juiste kind terug werd gebracht.
nu heeft hij aan de onderkant van zijn neus een heel klein deukje (zie je alleen als je het weet) omdat daar de hele zwangerschap de navelstreng tegenaan gedrukt heeft gelegen.
iedere ochtend keek ik weer of ik zijn deukje zag hihihi.

ik weet echt niet wat ik zou doen na 2 jaar.
ik denk nu dat ik mijn niet biologische kind niet af kan geven, maar mijn biologische kind zou voor mijn gevoel ook bij mij horen......
maar denk dat je dat soort dingen pas weet als het echt zo zou zijn.
En jnderdaad wat Sis zegt, volgens mij moet je je biologische kind "omwisselen".

---

Leef je leven!! Trotse mama van 2 jongens (dec 2007 en mrt 2010)

Mijn zoon is dood geboren. Die is dus meteen meegenomen. Ik heb hem na die tijd ingepakt is zilver spul gezien, heel klein beetje zijn gezicht gezien verder niets.
Toen moest ik uren zeuren of ik hem mocht zien op euhmmm hoe heet dat ook alweer? Speciale IC iig.

Toen ik hem zag zag ik wel direct mijn man en mij erin, maar toch checkte ik elke keer zijn oksel, daar heeft hij een flinke moedervlek zitten haha.
Want ik was zo kapot na een heeeeeele lange bevalling dat hij 's nachts op een gegeven moment ook van mijn kamer afging...

Ik kon niet slapen met hem erbij, met niemand erbij trouwens, dus ik ging steeds verder achteruit.

Maar oooh best eng! Was telkens bang dat iemand naar binnen zou lopen en hem zo mee zou nemen...

Ik ben van de oudste in het ziekenhuis bevallen en we moesten een nacht blijven.
's Nachts namen ze hem mee om te verschonen en toen had hij de boel flink ondergeplast, dus ik kreeg een poosje later een ander "pakketje" terug.Maar ik ga er maar vanuit dat hij echt van ons is ;-) 
Zowel ik als mijn zoon hebben geen naambandjes o.i.d. omgekregen bij binnenkomst en/of na de geboorte! Weet nog dat ik dat achteraf zo vreemd vond. Niet meer van deze tijd.

Ik heb een dochter geadopteerd, en ik heb een biologisch zoontje.

Ik hou van beiden evenveel, er is geen verschil wat betreft het gevoel van een band.
Wel is er verschil in reuk. Mijn zoontje ruikt 'bekend' en mijn dochter ruikt anders.

Ik heb dit onderwerp een keer gebruikt als voorbeeld, toen iemand mij vertelde dat hij nooit zou kunnen adopteren omdat hij niet van een kind van een ander kon houden.

Mijn dochter is qua gedrag en gebaren een kopie van mij. Mensen herkennen ook erg veel trekjes van haar vader en van mij in haar houding.
Dat zijn dingen die niet genetisch zijn bepaalt maar aangeleerd.

Ik zou dat persoonlijk best moeilijk vinden,
niet dat het mogelijk is.. want al onze kinderen hadden wel iets bijzonders waardoor ik ze herkende (veel haar of moedervlek of gewoon het feit dat ze niet uit mijn armen zijn geweest
maar toch.. onze jongens zitten allebei intern, hebben in zulke mate 'handicaps' dat ze nooit echt volwassen zullen kunnen leven zonder hulp.
Stel dat we toch een normale zoon hadden gehad..
dan zou ik dat bijzonder moeilijk vinden om mee te leven..
maar het is dus niet, en nee ruilen zou toch ook niet meer een optie zijn, al denk ik dat ik er wel een bepaalde vorm van omgang zou mee wensen.

---

Sommige  'vrienden' zijn als de schaduw je ziet ze alleen als de zon schijnt. Anderen zijn als de zon zelf ze komen op als het donker is.;-)

Quote Nina_mv_Owen_en_Quinn:

Ik snap aan de ene kant wel waarom het ziekenhuis dit niet bekend heeft gemaakt. Zit iemand er wel op te wachten om te horen dat hij is omgewisseld? Als ik bij de geboorte omgewisseld zou zijn zou ik dat liever niet weten... Lekker lullig trouwens als je een ontzettende klotejeugd hebt gehad terwijl het bij je biologische ouders heel fijn had geweest.

Ik snap dat dus helemaal niet, je zit vaak met erfelijke ziekten en dergelijk.
Je hoort gewoon te weten als dat mogelijk is wie je bio ouders zijn.
En als een ziekenhuis dit bewust verzwijgd dan vind ik dat echt een mega fout!