Mama-life
| Linda Mv Jarno & Ils e schreef op: 27-01-2012 07:50:35 |
Tja dit is nu al het zoveelste topic over een man die geen derde wilt terwijl zijn vrouw er naar
verlangt.... Moet het gewoon van me afschrijven...Weet ook wel al welke reacties er gaan komen...Je moet je erbij neer leggen..waarom zou de man zijn nee sterker wegen dan de vrouw haar ja? Mijn schoonbroer is dinsdag papa geworden van een dochtertje en mijn vriendin is eergisteren bevallen van een zoontje....En ik voel me niet compleet met onze twee kindjes...(een jongen en meisje dus wat wil je nog meer??is zo afgezaagd....) Ik ben heel blij met onze twee gezonde kindjes, maar voel gewoon dat er iets mist.... Ik kan dat gevoel niet verwoorden ook niet naar mijn man toe...Mijn man ziet vooral practische bezwaren...Die ik vervolgens zo van tafel veeg.... Vanmorgen hebben we het er weer over gehad...Eerst was het "er komt hier geen derde meer" en daarna was het " misschien over een paar jaar" ik voel me dan zo aan het lijntje gehouden....En ben er helemaal klaar mee...Het eindigde zoals altijd...We staan lijnrecht tegenover elkaar..Man gaat boos naar het werk en ik blijf huilend zitten.... Niemand heeft een pasklare oplossing....Ben heel benieuwd naar mijn nichtje waar we morgenavond op bezoek gaan....Maar weet ook dat het heel moeilijk gaat worden... |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 27-01-2012 07:52:20 |
zeker heel erg moeilijk. ook niet uit te komen. ik heb ook geen oplossing, was het maar waar maar ik wens je even alle sterkte. huil lekker, mag! en blijf alsjeblieft praten met je man.... |
| Quote |
| Linda Mv Jarno & Ils e schreef op: 27-01-2012 07:53:03 |
dank je wel voor je reactie! |
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 27-01-2012 07:58:53 |
Ik ken het gevoel zelf niet maar ik vind wel dat een NEE absoluut doorslaggevend is. Of het nu van
de man komt of van de vrouw dat maakt niet uit. Het gaat hier niet om een gebruiksvoorwerp maar om
een kind. Een verantwoording voor het leven waar je beide voor de volle 100% achter moet staan. Blijf praten met je man, probeer het gevoel wel te verantwoorden want nu ben jij ook niet duidelijk waarom je het wel wilt. Schrijf desnoods een brief die je aan hem voorleest. Heel veel sterkte. |
| Quote |
| Linda Mv Jarno & Ils e schreef op: 27-01-2012 08:39:44 | ||
En daarom vind ik het ook zo moeilijk...Ik wil hem niet dwingen tot een keuze waarmee hij de rest van zijn leven ongelukkig is....Maar weet ook dat ik de rest van mijn leven gelukkig ben met mijn twee bloedmooie kids, maar ongelukkig ben door het gemis van iets wat nooit komt.... Heb ooit een brief geschreven, maar ook dat pakte helemaal verkeerd uit...Bedankt voor de tip!!! | ||
| Quote |
| Linda Mv Jarno & Ils e schreef op: 27-01-2012 08:45:30 |
Dit heb ik ooit geschreven na een lange discussie met mijn man.....Ik wilde (en nog steeds hoor)
echt proberen om het van me af te zetten en af te sluiten....Maar het lukt gewoon (nog) niet....Ben
(voor een andere reden) in behandeling bij een psycholoog...Maar ook dit onderwerp komt vaak ter
sprake... Deze brief schreef ik nadat ik gedroomd had over een dochter die er nooit zal zijn (geen idee waarom een dochter, want heb altijd sterk het gevoel gehad dat mocht er een derde komen het een jongen zou worden) Al een aantal nachten droom ik over jou.. Een kleine lieve meid. Dolblij ben ik met je grote broer en zus, ik zou ze voor geen goud meer willen missen. Het gezinnetje wat ik altijd in mijn hoofd had bestond uit 3 kindjes.. Papa heeft er maar 2 in gedachten.. Mama weet dat ze zich erbij neer moet leggen…Maar het is oh zo moeilijk.. Hoe kan ik dit gevoel verdringen? Ik praat er veel over, maar kan er nog altijd niet met mijn hoofd bij… Ik zeg regelmatig…Nee bij ons komt geen derde meer we zijn compleet…En dan voel ik me zo schuldig…Tegenover jou en tegenover mezelf..Want ik ben niet compleet zonder jou. Erover praten helpt niet want ik heb niet het idee dat ook maar iemand begrijpt hoe het voelt.. Zo gelukkig met wat je hebt,maar ook zo leeg omdat hetgeen waar je zo naar verlangt niet zal komen.. Onbegrip en de opmerkingen: tja daar moet je met zijn tweeën voor zijn maken me gek…het klopt wel, maar tegen een NEE kan ik met mijn JA niet tegenop. De bevalling van Ilse was een hel…Voor Ilse en voor papa en mama… Maar ik zou het zo over doen. Ik heb je in mijn dromen gezien en ik zal je snoetje niet vergeten…Je zult altijd bij me zijn, ik moet ermee leren omgaan,maar ik zal mijn verlangen naar jou altijd met me meedragen. Ook al zul je nooit echt in ons leven zijn, je bent altijd in mijn gedachten. Ik hou van je.. |
| Quote |
| Patriciia* schreef op: 27-01-2012 09:00:11 |
Ik wou ook altijd een derde en mijn man wou dus niet. Moet zeggen dat ik het er eerst moeilijk mee
had, maar nu heb ik er vrede mee. Jij zegt dat jij weet dat je ongelukkig blijft door het gemis van
een derde. Ja nu misschien, maar denk dat dat je er later heus wel vrede mee zult hebben. En een NEE vind ik sterker dan een JA vooral als het gaat om kinderen want daar moet je beide voor 100% achter staan. Nu zijn mijn kinderen 8 en bijna 6 en vind het heerlijk dat ze steeds zelfstandiger worden ........  Vergeet vooral niet te praten met je man.......  Sterkte ermee |
| Quote |
| Linda Mv Jarno & Ils e schreef op: 27-01-2012 09:04:31 |
De NEE is zeker sterker dan de JA, daar is geen twijfel over mogelijk...Begrijp hem ook heel
goed...Daarom wil ik het ook uit mijn hoofd zetten. Maar op het moment lukt me dan gewoon niet...En
heb ik idd (nog) het idee dat ik daardoor ongelukkig zal zijn...Maar wie weet als Ilse in November
naar school is denk ik misschien wel heel erg anders...Veel meer rust in huis...etc etc... Wil hem ook niet iets opdringen maar wil er wel over kunnen praten zonder dat het in ruzie uitmondt...Hebben net over de telefoon nog even gepraat en het ging al wat beter...Hij zei dat hij op dat moment het idee had dat hij met de rug tegen de muur stond..Terwijl ik hem niet tot een keuze dwong, maar gewoon vertelde dat ik het heel erg moeilijk vond op het moment met allemaal die baby's om me heen en eigenlijk gewoon een arm om me heen nodig had....Heb hem dat net ook verteld en we praten vanavond verder.... |
| Quote |
| Linda Mv Jarno & Ils e schreef op: 27-01-2012 09:07:38 | ||
Onze kids gaan naar het KDV en BSO...Over een paar maanden gaat Ilse ook naar de BSO en zitten ze dus op dezelfde locatie...(locaties liggen nog geen 750 meter van elkaar af)..Als er een baby zou zijn moet hij weer eerst naar de BSO en dan naar het KDV (hij haalt de kids altijd s'avonds op)..Hij zou dan 3 kinderen eten moeten geven op de dagen dat ik werk...(Jarno is 6 en eet al heel goed zelf zijn bord leeg...Ilse is 3 en heeft nog wat hulp nodig). De zolder zou leeggeruimd moeten worden om er een slaapkamer van te maken...Ik zou moeten stoppen met werken 
omdat het met
3 kinderen niet meer te combineren is.. | ||
| Quote |
| Anoniem schreef op: 27-01-2012 09:11:38 |
ik wilde net schrijven....wat zijn de argumenten van je man? misschien kun je je daarin vinden als
hij het goed uitlegt. maar de redenen die jij hierboven beschrijft vind ik persoonlijk nogal flut ...en daar zou ik geen rust in kunnen vinden zeg maar. heel erg lastig....sterkte nogmaals |
| Quote |
| Linda Mv Jarno & Ils e schreef op: 27-01-2012 09:12:42 | ||
Dat bedoel ik dus.... | ||
| Quote |
| Niki schreef op: 27-01-2012 09:14:52 |
Hier hadden we hetzelfde probleem. Mijn vriend had altijd 2 kinderen in gedachte en ik 3 of 4. Na 2 zoontjes (die het eerste jaar huilbaby waren door oa reflux) vond mijn vriend het alleen maar super dat het eerste jaar voorbij was en was ie dolgelukkig met zijn 2 mannekes. Ik miste ook echt die 3de! Op foto's van beide kindjes miste ik gewoon echt een 3de kindje, aan tafel etc.. er hoorde voor mijn gevoel, net als bij jou, echt nog een kindje bij. Eerst was het bij mijn vriend een absolute nee.. Hij keek ook naar de praktische/financiele kant (mannen  ) en had geen zin in
dat gedoe het eerste jaar. Ik bleef er toch over door gaan en uiteindelijk werd zijn Nee een Twijfel
en daarna zijn we er voor gegaan. Ons dochtertje is inmiddels 1 jaar en was een super zoete baby,
dus voor het eerst kunnen genieten van de babytijd, en hij is dolgelukkig met haar erbij! Nu voelt
het bij beide compleet  Dus ik herken je gevoel, en ook het gevoel van gemis en aan het lijntje worden gehouden. Ik zou hem toch nog eens duidelijk maken hoe erg je ermee zit, jij nog een kindje mist, dat je hierna echt klaar ermee bent maar je er graag nog een keer voor wil gaan. Dat je zou willen dat hij nu eens echt goed na gaat denken en niet zomaar nee roept maar ook zijn bewaren uitlegt en dat jullie dan samen kunnen kijken wat je eraan kunt doen om het negatieve punt in iets positiefs om te draaien. Bv praktisch zou zijn een nieuwe auto, dat je kijkt hoeveel een auto kost en je terug krijgt voor jullie auto, dan zal hij misschien al zien dat het reuze meevalt. Succes!! |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 27-01-2012 09:16:20 |
Ik ben de eerste anoniem. Maar ik kan het wel voorstellen dat je man, als je 'savonds thuis komt en je moet eerst alle kinderen ophalen en dan nog eten maken enz. Dan is dat best wel zwaar, en kan me dus goed voorstellen dat hij daar tegenop ziet. |
| Quote |
| Linda Mv Jarno & Ils e schreef op: 27-01-2012 09:17:56 |
Dank je wel Niki klinkt allemaal zoooo herkenbaar!! |
| Quote |
| Niki schreef op: 27-01-2012 09:18:11 |
Heb bovenstaande gemist, maar dat vind ik dus ook flut redenen. De oudste kindjes kunnen best zelf
eten, en daarbij eet een baby niet meteen mee. Je kunt uiteindelijk een potje geven voor jullie eten
etc. Dus kindje is al 1 jaar voor hij echt mee aan tafel zit en mee eet.. Met aantellen van de
zwangerschap erbij ben je dus zeg maar 2 jaar verder. Dan zijn je kindjes 8 en 5 en kunnen dus echt
wel zelf eten. Probeer hem zoiets duidelijk te vertellen dan zal ie toch ook wel merken dat zijn
reden nergens op slaat. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 27-01-2012 09:22:53 |
Niki, jij kan het een flutreden vinden, maar blijkbaar is het voor de man van TO een goede reden.
Als de man niet wil, dan wil hij niet. TO, sterkte. Het lijkt me heel naar om met zoiets wezenlijks als kinderen geen duidelijke lijn samen te kunnen trekken! Ik hoop voor jullie beiden dat jullie samen een beslissing kunnen maken waarin jullie je beiden kunnen vinden. |
| Quote |
| Patriciia* schreef op: 27-01-2012 09:59:56 |
Vind ik ook anoniem.....wat de 1 flut vind kan voor de andere ontzettend belangrijk zijn. En dat je man het gevoel heeft dat hij met rug tegen de muur staat kan ik mij ook heel goed voorstellen. Ik gaf het advies om goed te praten met je man, maar als het te vaak is en je het alleen nog over een derde hebt lijkt mij dat ook lastig voor je man. Maar nogmaals ik heb ook in zo'n situatie gezeten en ben nu blij met mijn twee kindertjes. |
| Quote |
| Satekroket schreef op: 27-01-2012 10:44:40 |
Ik vind de redenen die TO haar man aandraagt helemaal geen flutredenen. Ik moet er zelf ook niet aan
denken om 3 kleine kinderen van de opvang te halen en dan samen te eten. Is voor veel mensen misschien normaal, maar voor mij zou dat echt te veel stress zijn. Ik zou het gevoel hebben dat ik mijn kinderen tekort doe. Ik snap TO haar man heel goed. En inderdaad met 3 kinderen kan je gewoon niet meer veel werken. Niet alleen de zorg en organisatie, maar ook de aandacht die 3 kinderen nodig hebben. (ik wil absoluut niemand aanvallen hoor! Ieder zijn keus!) |
| Quote |
| Niki schreef op: 27-01-2012 10:44:52 |
Ik zeg toch ook dat IK het een flut reden vind  Lezen is ook een
vak.. Ik had hetzelfde gevoel als TO en praat dus vanuit mijn gevoel, niet de zijne, want idd voor
hem zal het vast belangrijk zijn |
| Quote |
| Linda Mv Jarno & Ils e schreef op: 27-01-2012 10:45:01 | ||
Hij hoeft gelukkig geen eten te maken daar zorg ik iedere morgen voor, als ik moet werken die dag..Hoeft het alleen maar op te warmen en zijn maar 2 avonden in de week... | ||
| Quote |
| Linda Mv Jarno & Ils e schreef op: 27-01-2012 10:46:37 | ||
gelukkig kan ik ook nog over andere dingen praten Nu moest ik er
gewoon over beginnen omdat er zoveel baby;s om me heen geboren worden...Als we de kraamvisites
hebben gehad trekt het ook wel weer wat meer naar de achtergrond en wordt er maanden niet over
gepraat... | ||
| Quote |
| Patriciia* schreef op: 27-01-2012 11:29:29 | ||
Goed zo! Het komt ook vast wel allemaal goed | ||
| Quote |
| Baby2 schreef op: 27-01-2012 11:42:00 |
Ik kan het gevoel van jullie allebei begrijpen. Ik snap het verlangen naar nog een kindje en ik begrijp de praktische bezwaren om het niet te doen. Wij hebben twee jongens en ondanks dat de jongste nog geen 5 maanden is denk ik soms na over een derde. Maar ik moet voor mezelf de afweging gaan maken tussen gevoel en praktisch. En dat is best lastig. Gelukkig heb ik nog een poosje (mag binnen een jaar niet zwanger raken i.v.m. keizersnede) en ik ben nog jong dus ik heb tijd genoeg. Mijn man laat het volledig aan mij over, wil ik graag een derde dan vind hij het prima wil ik het niet dan is het ook goed. (voor jou waarschijnlijk een droomscenario). Ik hoop dat jullie er samen uit komen en beide kunnen leven met jullie keuze. Heel veel succes. |
| Quote |
| Sennamvyent schreef op: 27-01-2012 12:06:57 |
Hier was dit gevoel bij een tweede. Man wilde eigenlijk niet, ik wilde wel. Man wilde niet weer de
MMM in, wilde genieten van wat we hadden. Omdat ik zo graag wilde kwam er hetzelfde uit als bij jouw man: "misschien over een paar jaar". Ik heb hem uitgelegd dat ik met die onzekerheid niet kon leven. Grotendeels door de onzekerheid of we weer de MMM in zouden gaan, maar ook de onzekerheid van het wel of niet aflsuiten. Dit kon hij wel begrijpen. We hebben toen besloten een einddatum te stellen. Binnen een jaar móest hij besloten hebben. In dat jaar heb ik het vaak laten rusten, maar wel regelmatig aangegeven hoe belangrijk het voor mij was. Na 9 maanden zei hij uit zichzelf dat hij toch ook wel wilde proberen een tweede kind te krijgen. Ik vond dat jaar heel fijn. Zo wist ik wanneer de onzekerheid over zou gaan en kon ik toe leven naar die dag. Als hij na dat jaar niet wilde wist ik iig zeker dat ik het dan af moest sluiten en zou ik niet stiekem steeds die hoop hebben. Een heel ander verhaal dan het jouwe, maar misschien zouden jullie ook na kunnen denken over ene "einddatum" Succes hoor! |
| Quote |
| Linda Mv Jarno & Ils e schreef op: 27-01-2012 21:48:32 |
Sennamvyent...Bedankt voor de tip....Die einddatum is idd wel een goed plan...Binnenkort maar even
over praten...Laat het nu even rusten.. |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 27-01-2012 22:29:00 |
er is dus geen definitieve nee maar een misschien over een paar jaar, ik denk dat ik het even zou
laten rusten en er over een maand of 2 nog eens over zou beginnen. want waarom wel over een paar jaar? en kun jij daar genoegen mee nemen over een paar jaar? hoe dan ook praten want ik zou wel een zeker antwoord willen hebben over een paar jaar...mss niet snel genoeg maar als hij zegt over 2 jaar ben ik er klaar voor en gaan we voor een derde dan is het goed. ik vind ook niet dat je man je aan het lijntje kan houden zou ik ook niet willen. gelukkig hier is het zo dat als het mij gelukkig maakt hij geen bezwaren heeft |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 30-01-2012 10:20:22 |
Ik vind het ook maar smoesjes. Wat voor moeite is het om je kind te voeren? Hoe hoeft het alleen maar op te warmen. Of op te halen van de BSO? Er moet toch wel een andere "echte" reden voor zijn? Waarom kan hij niet zelf koken? Je bent maar druk voor je werk. |
| Quote |
| Karinmv3 schreef op: 30-01-2012 11:11:51 |
Even de bezwaren van jouw man uit mijn oogpunt: Onze kids gaan naar het KDV en BSO...Over een paar maanden gaat Ilse ook naar de BSO en zitten ze dus op dezelfde locatie...(locaties liggen nog geen 750 meter van elkaar af)..Als er een baby zou zijn moet hij weer eerst naar de BSO en dan naar het KDV (hij haalt de kids altijd s'avonds op).. Als dat nu zo is, kan dat straks toch ook? Hij zou dan 3 kinderen eten moeten geven op de dagen dat ik werk...(Jarno is 6 en eet al heel goed zelf zijn bord leeg...Ilse is 3 en heeft nog wat hulp nodig). Je moet eerst nog zwanger zien te raken, dan 9 maanden zwanger zijn, dan nog 6 maanden voor er met bijvoeding begonnen wordt, tegen die tijd kunnen de oudste twee echt wel zelfstandig eten. De zolder zou leeggeruimd moeten worden om er een slaapkamer van te maken... Goed punt, dat is hier ook het geval, maar omdat ik onverwacht zwanger werd van de derde kon dat financieel niet en slapen de oudste twee op 1 kamer, wat ook prima gaat. Ik zou moeten stoppen met werken omdat het met 3 kinderen niet meer te combineren is.. Dat ligt aan jezelf, ik zit nog deels in de ziektewet, maar ga hopelijk weer aan het werk, maar dat is om onze schulden af te betalen. Zouden die afbetaald zijn dan had ik waarschijnlijk ook eerst thuisgebleven, omdat ik het voor de kinderen erg druk vind met school en opvang en iedereen ergens anders, onze oudste is ook erg gevoelig voor dat soort dingen, dus die zou ik rust gunnen. De omstandigheden zijn er niet naar, maar ik denk dat ik de eerste paar jaar van de derde anders echt thuisgebleven was. |
| Quote |
| schreef op: 30-01-2012 14:40:30 |
Als jij moet stoppen met werken, dan hoeft hij ze toch niet meer van de bso te halen en eten te
geven??? Dan ben je toch zelf de hele dag thuis. |
| Quote |
| schreef op: 30-01-2012 17:04:54 |
Hoi, Ik snap je man wel. En ik vind het raar dat er mensen zijn die zeggen dat het smoesjes zijn wat hij zegt. 3 kinderen is gewoon meer werk dan 2 natuurlijk. En als je moe van je werk komt en dan 2 kids bij de ene opvang en 1 bij de andere. Tja, ik vind 1 kind bij 1 bso ophalen soms al vermoeiend, voordat je weg brengt. Valt allemaal mee hoor maar er zijn dagen bij. Verder was het hier andersom. Man wilde wel, ik niet. Nou gelukkig is het niet gebeurd anders was ik nu alleen met 2 kinderen, geen alimentatie en m'n baan kwijt. Dus ik ben blij dat ik het bij 'nee' hield. Mijn redenen: ga ik van de tweede net zoveel houden? Lukt het financieel? Ga ik het trekken met werken en alles erbij? Speelt nog iets mee dat ik bij een miskraam erg veel bloed ben verloren en dus ook bang ben en het niet eens meer durf eigenlijk. Hoe dan ook. Wel lastig voor jou natuurlijk. Happysinglemum |
| Quote |
