Mama-life
| Mv E.l.s schreef op: 26-01-2012 23:34:19 |
Durf ik dat? Ik ben niet echt ziek, maar gewoon moe. Moe van alles. Altijd maar zorgen voor een ander, denken aan een ander, regelen voor een ander. Mijn collega's hangen aan mij, ik ben er altijd en ik regel het wel. Maar ik heb er even helemaal geen zin meer in. Ik wil eigenlijk gewoon even een weekje niks, lekker een boek lezen, beetje tutten met mijn kinderen, beetje koffie drinken bij vriendinnen/buren, beetje rommelen in huis. Ben tegenover mijn collega's prikkelbaar, een hoop gezeik waar ik even helemaal geen zin in heb. Tegen mijn clienten doe ik mijn best, moet mezelf wel heel bewust opladen om er voor te gaan om dan 's avonds thuis uitgeteld op de bank te liggen. Mijn man en kinderen moeten het dan ontgelden. Zit er momenteel heel sterk over te denken om morgen de telefoon te pakken en me "ziek" te melden, even een weekje helemaal niks. Maar ja, ik ben helemaal niet ziek. Wat vinden jullie? ( p.s in al die jaren dat ik hier nu werk, ben ik hooguit 1 of 2x ziek geweest) |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 27-01-2012 21:40:17 |
Het ligt eraan of je echt op bent, of dat je gewoon even rust nodig hebt. Ik herken het zelf wel, bij mij kwam het niet alleen door werkdruk, maar er speelden ook andere dingen. Ik wilde mijn bed niet meer uit, maar deed het wel, wilde me niet ziek melden en wilde doorgaan, wilde geen aansteller zijn. Tot de dag dat ik letterlijk instortte, ik zat in de auto, zag een bocht in de weg met vangrail ernaast en bedacht me hoe heerlijk het zou zijn om rechtdoor te rijden en nooit meer iets te hoeven. Net op tijd heb ik geremd/bijgestuurd, ik weet het niet, het is daarna een tijdje zwart. Uiteraard ben ik toen wel ziek gemeld en ik ben nog steeds niet de oude, het is nu bijna 1,5 jaar geleden. Zorg goed voor jezelf, ookal zeg je dat het alweer gaat, zorg dat je niet zover komt, neem je rust. Ga in gesprek op je werk, geef aan dat je het nu even niet trekt, dat je rust nodig hebt om bij te komen, een paar vrije dagen misschien en structureel minder werkdruk, nu kun je het in goed overleg allemaal nog netjes oplossen. Karin mv Naomi Amber Chris |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 27-01-2012 22:26:10 |
ja ziek melden zeker je geest geeft aan dat je even rust nodig hebt en je geest is net zo belangrijk
nee nog belangrijker dan je lijf. en ja een weekje kan ervoor zorgen dat je er weer een heel jaar tegen aan kan, wat zelfs soms gewoon een paar dagen alleen en doen wat je wilt kan je weer zon opkikker geven dat je weer helemaal lekker bent. verlof zou ook kunnen als dit gemakkelijk geregeld kan worden zonder gezeik zou ik dat doen maar als het veel gezeik is dan ziek melden |
| Quote |
| Anoniem schreef op: 27-01-2012 23:49:57 |
Meiden, bedankt voor jullie reacties. Het gaat echt weer goed met me hoor. Heb geen psychische
klachten verder, ik ga dan ook niet naar een huisarts, heb geen neiging om het bijltje erbij neer te
gooien en ik heb ook geen manager of leidinggevende, dus daarmee overleggen zal ook niet gaan. Ik
heb hele lieve collega's en met elkaar rooien we het wel. Maar na een loeizware dag, waarin ik 3
mensen heb zien doodgaan, verdrietige familie moest begeleiden, laatste zorg heb verleend, hoofdpijn
had, de voetbalwedstrijd van mijn zoontje heb moeten missen, mijn dochter heel trots op iets was,
maar kon het niet aan mij vertellen omdat ik aan het werk was, thuis komen en het is een grote
bende, ja, dan roep ik wel eens wat. Zie nu alles weer in perspectief dus komt goed. |
| Quote |
| Mv E.l.s schreef op: 27-01-2012 23:51:11 |
En had me niet ingelogd, de laatste anoniem ben ik dus. |
| Quote |
