Mama-life
| Cir schreef op: 29-09-2014 13:08:16 |
Daniel J. Siegel en Tina Payne Bryson, auteurs van de bestseller ‘Het Hele Brein Het Hele Kind‘, leggen in Time uit waarom time-outs niet goed zijn voor de ontwikkeling van je kind. Zij baseren zich daarbij ook op de laatste bevindingen van hersenonderzoek. In de meeste gevallen betekent een time-out dat een kind geïsoleerd wordt. Zelfs als dat op een geduldige en liefdevolle manier gebeurt, leren time-outs kinderen dat wanneer ze een fout maken, of als ze het moeilijk hebben, ze gedwongen zullen worden om het alleen op te lossen. Door jonge kinderen wordt dat ervaren als een afwijzing. Daarnaast zeg je in feite tegen je kind: ‘Ik wil alleen bij je zijn en ervoor je zijn als je alles goed op een rijtje hebt’. Kinderen hebben een grote behoefte aan verbondenheid. Uit jarenlang onderzoek blijkt dat ze zeker in tijden van nood, in de nabijheid willen zijn en getroost willen worden door de mensen die om hen geven. Maar als kinderen de controle over hun emoties verliezen, zetten ouders hen vaak op hun kamer, in de hoek of op de ‘naughty chair’ van Supernanny. Dat betekent dat ze in tijden van emotionele stress in hun eentje moeten lijden. Als kinderen emotioneel overvraagd worden, misdragen ze zich soms; hun intense emoties en de eisen van de situatie gaan hun kunnen te boven. Het uiten van een behoefte of een sterk gevoel kan leiden tot agressief, respectloos of opstandig gedrag. Dat is het bewijs dat kinderen nog niet beschikken over bepaalde zelfreguleringsvaardigheden. Wangedrag is vaak een schreeuw om hulp om gekalmeerd te worden en om verbonden te zijn met de ouders. Als de ouder reageert met het isoleren van het kind, blijft een instinctieve psychologische behoefte van het kind onvervuld. Hersenscans tonen zelfs aan dat het ervaren van relationele pijn – zoals die veroorzaakt wordt door afwijzing – leidt tot hersenactiviteit die vergelijkbaar is met het ervaren van fysieke pijn. Daar komt nog bij dat time-outs doorgaans niet effectief zijn om de doelen van het disciplineren te bereiken: een gedragsverandering en het aanleren van nieuwe vaardigheden. Ouders denken dat het de kinderen kalmeert en dat ze erdoor gaan nadenken over hun gedrag, maar in werkelijkheid maken time-outs de kinderen nog bozer en raken hun emoties nog meer ontregeld. |
| Quote |
| Cir schreef op: 29-09-2014 13:09:10 |
Toch helpt het wel om het kind tot rust te krijgen. Wat vinden jullie? |
| Quote |
| Kees schreef op: 29-09-2014 13:19:26 |
Wow, ik vind het mooi! Klinkt superlogisch ook gewoon. Ik geef nooit straf eigenlijk, maar na een opstandige, Grote mond laatst na zn kamer gestuurd. (uitprobeersel) Kind giga over de zeik. Nu ik dit lees...hmm, Zeer interessant |
| Quote |
| Suus schreef op: 29-09-2014 13:20:19 |
Ik denk dat het wb excessen zo kan werken.... Maar over de algemene linie vind ik het soft en erg
typerend voor de huidige ontwikkelingen in opvoedland.... |
| Quote |
| Stefke schreef op: 29-09-2014 13:39:08 |
Ik kan me hier wel in vinden bij driftbuien of zo, maar als mijn kind broer/zus slaat omdat hij zijn
zin niet krijgt, met pen op de bank tekent, na 3 waarschuwingen nog steeds binnen voetbalt etc. Dan
mag hij van mij best heel even pijn voelen! en in zijn eentje bedenken hoe hij dit op gaat lossen! |
| Quote |
| Angelique schreef op: 29-09-2014 13:51:32 |
ik kan me er niet echt in vinden hier krijgen ze nouwlijksstraf vaak praten we het uit en komt er een excuus nog voor alles uit de hand loopt als ze even een fase hebben van enorme grote mond valt er gewoon niets mee te doen als we blijven praten word ie juist meer kwaad en word de grote mond alleen maar erger gaat hij dingen zeggen wat hij absoluut niet meent dus j dan ga je in de gang even afkoelen met een wekkertje erbij ervolgens proberen we opneiuw te praten en vaak gata het dan goed maar gebeurd ook vaak dat hij na die 6 mind zegt nee ik ben nog neit klaar dan zit hij dus nogmaals 6 min en dan geeft hij vaak zelf aan ok ik ben klaar en dan kunnen we dus ook weer gewoon praten |
| Quote |
| Blauwtje schreef op: 29-09-2014 13:53:01 | ||
yep, mee eens. Hangt er vanaf wat er onder een time out wordt verstaan. Mijn oudste zoontje gaat in het spel als snel iemand slaan, of geeft een duw. Hij heeft moeite spel van echt te onderscheiden. Als ie slaat oid krijgt ie een time out. En dat betekend niet dat ik niet bij hem wil zijn. Hij weet dat het is omdat hij heeft geslagen. Ik vertel mijn kinderen ook altijd dat wat er ook is, zijn we boos op elkaar, heb je straf of wat dan ook dat ik ze altijd lief vind en altijd van ze hou. | ||
| Quote |
| Jacquelien schreef op: 29-09-2014 13:54:47 |
Bron van dit artikel: http://www.welingelichtekringen.nl/samenleving/367199/time-outs-zijn-schadelijk-voor-je-kind.html |
| Quote |
| Mamajenti schreef op: 29-09-2014 14:02:39 |
Ik gebruik wel time-out en om het simpele feit dat als ik dat niet zou doen, mijn jongens soms
elkaar echt in de haren vliegen. De time -out gebruik ik omdat ik ze wil leren dat ze met hun
boosheid, frustratie, verdriet niet een ander pijn moeten doen. Als ze op dat punt komen, wil ik dat
ze weglopen en dus stuur ik ze weg. Daarnaast valt er in dat moment ook niet met ze te praten en
knuffelen levert extra frustratie op, omdat de bron van de emotie ernaast staat en ook wil knuffelen
 Het is een kwestie van je gevoel volgen. Soms ga ik direct er achter aan om te knuffelen en te praten, want dan zit er iets dwars en zorgt de time-out idd voor een gevoel van afwijzing. En dat is niet de bedoeling. Maar dat merk ik snel genoeg |
| Quote |
| Suus schreef op: 29-09-2014 14:05:15 |
Ik kijk naar mijn kind.... Maar zie ook nog veel meer artikelen,
kids op straat of school..... Vind het nogal slappe hap.... Weinig correctie en veel gepraat....
vooral veel praten over de emotie bla bla bla".... Sommige dingen mogen of kunnen gewoon niet.... Of
wel.... Punt |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 29-09-2014 14:22:49 |
Kijk naar je kind, volg je gevoel en vooral: laat je niet gek maken door... (meningen/onderzoeken
etc.) Het is nooit één ding, als een kind een time-out krijgt en verder ervaart dat zijn ouders van 'm houden dan is die time-out echt niet zo 'desastreus'. Als een kind weinig ervaart dat er liefde is voor hem dan kan zo'n time-out veel moeilijker te verwerken zijn. Verder heeft het ook te maken met het karakter van het kind, als je kinderen hebt die wat ouder zijn (10-15 jaar) ga daar maar eens mee in gesprek over de gezinssituatie/opvoeding, dan hoor je dat heet ene kind het heel anders ervaart dan het andere kind! |
| Quote |
| L. schreef op: 29-09-2014 14:28:38 |
In het stukje lees ik alleen over een time-out, ik vind het niet meer dan logsich dan dat je er
daarna over praat, hoe en waarom. Ook gewoon is tussendoor waarom je sommige dingen niet leuk vind.
Alles met praten oplossen bij kleine kinderen werkt ook niet en gaan ze over je heen lopen in het
ergste geval. Het moet allemaal zo soft en verantwoord tegenwoordig, dat het kind geen schade
oploopt voor de rest van zijn leven. tsjonge .. overdreven. Kinderen houden van grenzen en als ze
niet luisteren, zie ik er geen kwaad in. Moet zeggen dat ik het vooral deed toen de kinderen jonger
waren, nu straf ik meer door ze dingen te onthouden (bv. niet op de spelcomputer vanmiddag, omdat je
alweer ....). |
| Quote |
| Minou schreef op: 29-09-2014 14:41:41 |
Nou als ze hier te ver gaan, gaan ze maar naar hun kamer  mijn ogen zeggen dan al genoeg 
 |
| Quote |
| Boterbloem schreef op: 29-09-2014 14:48:27 |
Haha over 10 jaar is de pedagogische tik weer het meest verantwoord joh ;-) En zo blijven we alle
generaties verwijten maken dat ze het verkeerd deden. |
| Quote |
| Angelique schreef op: 29-09-2014 15:02:40 |
is sowieso naar jezelf en je kind kijken soms werkt iets gewoon niet bij je kind zo is mijn zoon vooral hardleers van weekend had ie weer posterbuddys van zijn poster zitten schapen ik kan dan heel makkelijk zeggenik haal al je posters eraf en dan zegt hij dat vind ik toch neit erg oke dan blijven de posters dus hangen maar de rest van de week is het niet buiten spelen nou toen had ik hem nu kan hij dus t/m donderdag elke keer als er weer iemand voor de deur staatt even nadenken over waarom hij neit naar buiten mag ik ben er van overtuigd dat hij never niet meer naar die poster buddy durft te kijken  heel gemeen en is misshcien wat veel maar was er na tig keer waarschuwen klaar mee ze krijgen nooit echt straf en dit is dus eeen eerste keer geod |
| Quote |
| Moederkloek schreef op: 29-09-2014 15:05:59 |
Ik gebruik eigenlijk alleen maar een time-out als ze elkaar de hersens inslaan... Ik denk dat het schadelijker is voor het andere kind dat het in elkaar gemept wordt dan dat de ander zich "eenzaam" voelt op de gang. Ze moeten toch echt leren dat ze hun woede en frustratie niet op een ander mogen afreageren, dus hoort daar straf bij, zo simpel is het. En hier werkt het. Vind zo'n artikel altijd zo niks-zeggend, alleen in deze al omdat de time-out al niet gespecificeerd wordt. Krijg vanuit het artikel de indruk dat ze bedoelen dat het slecht is voor kinderen dat ze constant afgezonderd worden als ze al "verkeerd ademen", bij elk verkeerd zuchtje al weggestuurd worden. Ja zo kan het ook, dan snap ik het wel. Maar ik denk dat maar weinig ouders dat doen. |
| Quote |
| Kees schreef op: 29-09-2014 15:08:06 |
Nou, ik vind het wel wat hebben. Nadenken over waarom je als ouder|opvoeder je iets Aanpakt. Niet zomaar iets doen,maar je bewust zijn van het Waarom en kun je er echt achterstaan. Het omdraaien naar jezelf bijv. Vaak is iets net de druppel dat je zelf huilt of boos bent, Lekker frustrerend dat je dan tegengehouden wordt..... Ik denk niet dat het goed of fout is. Weloverwogen is gewoon het beste |
| Quote |
| Jolanda1974 schreef op: 29-09-2014 15:31:33 |
Onze jongste gaat juist zelf even naar de gang om rustiger te worden.. Als ze in onze buurt blijft
gaat ze juist meer over haar theewater |
| Quote |
| Onsjanneke schreef op: 29-09-2014 15:50:02 |
Is dit een compleet artikel? Het is noga eentonig. Ik vind het nogal zwak om iets wel af te kreken maar er niet bij te vertellen hoe het dan wel moet. Verder ben ik het met de strekking van het verhaal wel eens hoor. Dat kinderen vaak bepaald gedrag vertonen uit onmacht. En dat het dus een belangrijke taak van ouders is om kinderen te leren hun emoties onder woorden te brengen. Maar de aanpak verschilt volgens mij per kind. Soms kan het beter zijn om eerst af te koelen en daarna te praten. En vanaf een bepaalde leeftijd vind ik ook dat een kind wel even na mag denken over wat er gebeurde, en of het in vervolg ook anders kan. En tja...dat kan je even nadenken noemen of time-out. |
| Quote |
| Debby1977 schreef op: 29-09-2014 16:23:46 |
Ik vind de ouders van tegenwoordig sowieso erg soft. Jankende, blerende,dwingende en vervelende
kinderen en het enige dat gezegd wordt is "schatje, niet doen". Iris krijgt hier echt weleens straf
en heeft als ze het heel bont had gemaakt ook weleens een tik voor de billen gehad. En als ik om me
heen kijk mogen meer mensen weleens wat harder zijn, want de opvoeding die ze nu krijgen helpt
klaarblijkelijk niet. |
| Quote |
| Debby1977 schreef op: 29-09-2014 16:26:37 |
Ik merk het op school ook trouwens. Wij werden echtwel aangepakt vroeger op school en tegenwoordig
mag een leraar nog niet verkeerd kijken naar een kind of de ouders staan al tierend op school. De
juf en meester van Iris heeft van ons de toestemming om haar aan te pakken (niet slaan uiteraard)
want Iris heeft gewoon een strakke hand nodig. Wij gaan echt niet lopen zeiken op school als ze
thuis komt met het verhaal dat ze straf heeft gehad, dan heeft ze het er nl ook naar gemaakt. |
| Quote |
| Kees schreef op: 29-09-2014 16:34:39 |
Maar je kunt ook opvoeden zonder straf hoor Ik ben alles behalve koedie koedie. Praat ook niet alles uit tot in den treuren. Grenzen aangeven,duidelijk zijn kan op vele manieren. Ik vind het echt boeiend te lezen wat een time out Evt KAN doen met een kind. Klinkt heel aannemelijk. Kind moet thuis ook.boos kunnen zijn of Lekker tetteren zonder gelijk weggestuurd te worden. |
| Quote |
| Kees schreef op: 29-09-2014 16:36:58 |
Haha Deb,op school houdt meester 1 hand in de lucht En die van mij is stil! Thuis helpt het niet en tetter ik: kappen nou en Dat werkt thuis dan weer  |
| Quote |
| Debby1977 schreef op: 29-09-2014 16:42:30 |
Ze krijgt ook echt niet dagelijks straf hoor, maar op een gegeven moment is de koek op. Mijn man
hoeft ook maar even te kijken en ze is al rustig haha. Hier heb je haar het meeste ermee door te
zeggen dat ze niet buiten mag spelen. |
| Quote |
| Debby1977 schreef op: 29-09-2014 16:50:24 |
En ik kijk natuurlijk ook naar mijn kind en mijn kind heeft gewoon een iets hardere aanpak nodig,
als die van jullie dat niet nodig hebben prima, maar ik zie om me heen zoveel vervelende kinderen
waarvan de ouders gewoon geen ruggengraat hebben en de kinderen de vrije hand geven om maar te doen
waar ze zin in hebben |
| Quote |
| Marli schreef op: 29-09-2014 16:59:50 |
Hier kregen ze geregeld een Time-out, niet om buitengesloten te worden, maar om stil te staan bij
hoe je het aanpakt (ook wel afkoelen). Daarna volgt (bijna) altijd een gesprekje. In het begin toen
ze 2 waren, was het een knuffel en weer goed? Tegenwoordig (6 en 8) gaan we echt het gesprek aan;
hoe zou je het anders kunnen doen? Ik snap dat je zo boos was dat je wilde slaan, maar slaan doen we
hier niet; hoe kun je het anders oplossen? Je mag best boos zijn, huilen, verdrietig zijn, je mag best je frustratie uitspreken, maar wel rekening houden met die ander. Het is ook best moeilijk om groter te worden, de oudste verzucht standaard hartgrondig 'JA!''als ik het haar vraag... Ik vertel ze hier geregeld dat ik ALTIJD van ze hou; als ik vrolijk ben, of gezellig, maar ook als ik boos op ze ben, of verdrietig, chagerijnig... Idd; kijk naar je kind en volg geen boekjes; weeg de verschillende mogelijkheden af en kies wat bij jou/jullie past. Pas achteraf weet je of je het goed gedaan hebt... (niet vragen aan tieners en pubers, want voor hen doe je het per definitie fout, lol). |
| Quote |
| Kees schreef op: 29-09-2014 17:18:14 |
Ik had nooit op die manier ernaar gekeken. Maar klinkt te logisch. Tegen stagiaires zeg ik altijd: Ik heb mijn manier, collega haar manier.goed kijken En dan je eigen manier vinden. Net als moeders, omgeving, boeken, cursus etc Sta je ergens zelf achter? Kun je het verklaren? Uitleggen waarom? Dan doe je het pas goed denk ik persoonlijk. Wat past bij jou en bij je kind? Dan heb je een manier gevonden na jaaaren En dan komt kind 2..... |
| Quote |
| Anne Mv 3 schreef op: 29-09-2014 17:27:39 |
De manier van straffen/time-out moet bij je kind passen én bij jezelf. Ik zie teveel ouders straffen 'zoals het hoort' maar die voeren het niet consequent uit omdat het eigenlijk een manier is die niet bij hen past. Een kind voelt dat feilloos aan! |
| Quote |
| Cir schreef op: 29-09-2014 18:19:37 | ||
Ik vroeg me af wat er met dat jongetje gebeurd was wat alleen rauw voedsel kreeg en toen kwam ik op een site dit artikel tegen. Ken de website verder niet hoor. Het is welingelichte krinkgen.nl | ||
| Quote |
| Cir schreef op: 29-09-2014 18:32:38 | ||
Ik denk ook dat het goed is om je bewust te zijn van.. Kind is soms ook om een bepaalde reden uit de band aan het springen. Is moe of heeft al eerder signalen aangegeven dat het niet zo lekker gaat die je misschien dan net even gemist hebt. Ik zou niet om dit artikel de time-out methode helemaal niet meer gebruiken maar ik ga er wel meer over nadenken wanneer ik het wel en niet in zet. | ||
| Quote |
